Ahahay! OO! As Badminton Player! Kamote! Nyahaha!
Si Sir Julius kasi (Boss ko) ipinalista pala ko sa list ng mga maglalaro ng Badminton para dito sa company namin. KAMUSTA NAMAN???? Wala akong kaalam-alam! At one of the fears ko talaga ung may lumilipad na bola! Ahaha! At kung sino man ang nakakakilala sakin since childhood, alam na hindi ako mahilig sa sports! As in iwas talaga ko sa sports. Kumbaga pag tinatanong sa slumbook ang fave sports, ang sagot ko palagi ay NONE. Kamote talaga!
Nwei, sige try ko lang..May magtuturo naman daw eh. Malay natin magustuhan ko. Saka para sa ikabubuti ko naman un physically. Para naman lumakas ang pangangatawan ko (Puro positive effects n lang talaga ang iniisip ko para lang maglaro ako. Un un! Haha!). Saka free naman ang pagtuturo at training. Haha!Gusto ko ngang magpiktyur-piktyur dun eh..kaya lang nakakahiya. Hahaha!
March 6, 2008. Thursday. This was my first training day. Dapat nung Tuesday pa ko nag-start kya lang di ako prepared nun. Ayun..first day of training..nagkalat ang lola mo. Hahaha! Pag-serve n lang di ko pa magawa! Nyahaha! Kamote talaga! Pero tinuruan naman ako ng pag-serve. Sinong trainor ko? Ung 2nd placer lang naman sa World Tournament noong taong 1990 something. Bwahahahaha! Big Time ang Trainor! Napressure ako! Nakalimutan ko name niya. Basta alam ko Indonesian siya. Itago n lang natin siya sa pangalang 'Ms. M' (alam ko kasi sa letter M nagi-start name niya.Hehehe). Oras yata ang inabot maturuan lang ako sa pag-serve! Ilang shuttlecock din yata ang natanggalan ng balahibo! Hahaha! Pero ambait ni Ms. M..naiintindihan niya na..andaming mangmang at walang alam sa mundo! Isa na ko dun! Hahaha! Ayun, di niya ko tinigilan hanggat di sunod-sunod na maganda ang lipad ng bola.
Next na itinuro ung smash b un? Ung pagtira. Un nga lang di ko nagawa ng maayos dahil sakit n talaga ng braso ko. Di naman kasi talaga sanay ang lola mo sa ganun! Pagbuhat nga ng mga pamangkin ko di ko matagalan eh! Hahaha! Pinapabalik nila ako next week. Napansin yata nilang matinding training ang kailangan ko! Hahaha! Cge go lang ako! After nilang umalis ay nakipaglaro ako dun sa ibang officemates ko (lakas ng loob!). Pero nakakatuwa naman at nakakapalo at nakakahabol ako sa shuttlecock. Hehehe. Sarap magpapawis!!
Anong lesson dito sa post ko? GET OUT OF YOUR COMFORT ZONE! Wala namang masama to experience new things..new challenges..basta alam mong ikakaimprove ng sarili mo. Hehehe. Tama na ang pagiging playing safe. Hehehe. Saka effective din pala talaga ang sports para matanggal ang stress sa katawan mo. Kung bitter ka, ipalo mo lang yan! Kung nanunuot ang stress sa katawan mo, hayaan mo lang lumabas sa pamamagitan ng pawis yan! Hehehe.
Answered prayer n rin siya para sakin..palagi ko kasing nirereklamo na ayokong nasa office lang at nakaupo. Kaya ayan..parang sinabi tuloy ni Papa Jesus na 'Ayan, maglaro ka!' Nyahaha! Masaya naman ung naging training..un nga lang sakit ng braso ko ngayon.paghawak lang ng ballpen nahihirapan pa ko. Hahahha! Pero ok lang..masaya naman.. =D
Si Sir Julius kasi (Boss ko) ipinalista pala ko sa list ng mga maglalaro ng Badminton para dito sa company namin. KAMUSTA NAMAN???? Wala akong kaalam-alam! At one of the fears ko talaga ung may lumilipad na bola! Ahaha! At kung sino man ang nakakakilala sakin since childhood, alam na hindi ako mahilig sa sports! As in iwas talaga ko sa sports. Kumbaga pag tinatanong sa slumbook ang fave sports, ang sagot ko palagi ay NONE. Kamote talaga!
Nwei, sige try ko lang..May magtuturo naman daw eh. Malay natin magustuhan ko. Saka para sa ikabubuti ko naman un physically. Para naman lumakas ang pangangatawan ko (Puro positive effects n lang talaga ang iniisip ko para lang maglaro ako. Un un! Haha!). Saka free naman ang pagtuturo at training. Haha!Gusto ko ngang magpiktyur-piktyur dun eh..kaya lang nakakahiya. Hahaha!
March 6, 2008. Thursday. This was my first training day. Dapat nung Tuesday pa ko nag-start kya lang di ako prepared nun. Ayun..first day of training..nagkalat ang lola mo. Hahaha! Pag-serve n lang di ko pa magawa! Nyahaha! Kamote talaga! Pero tinuruan naman ako ng pag-serve. Sinong trainor ko? Ung 2nd placer lang naman sa World Tournament noong taong 1990 something. Bwahahahaha! Big Time ang Trainor! Napressure ako! Nakalimutan ko name niya. Basta alam ko Indonesian siya. Itago n lang natin siya sa pangalang 'Ms. M' (alam ko kasi sa letter M nagi-start name niya.Hehehe). Oras yata ang inabot maturuan lang ako sa pag-serve! Ilang shuttlecock din yata ang natanggalan ng balahibo! Hahaha! Pero ambait ni Ms. M..naiintindihan niya na..andaming mangmang at walang alam sa mundo! Isa na ko dun! Hahaha! Ayun, di niya ko tinigilan hanggat di sunod-sunod na maganda ang lipad ng bola.
Next na itinuro ung smash b un? Ung pagtira. Un nga lang di ko nagawa ng maayos dahil sakit n talaga ng braso ko. Di naman kasi talaga sanay ang lola mo sa ganun! Pagbuhat nga ng mga pamangkin ko di ko matagalan eh! Hahaha! Pinapabalik nila ako next week. Napansin yata nilang matinding training ang kailangan ko! Hahaha! Cge go lang ako! After nilang umalis ay nakipaglaro ako dun sa ibang officemates ko (lakas ng loob!). Pero nakakatuwa naman at nakakapalo at nakakahabol ako sa shuttlecock. Hehehe. Sarap magpapawis!!
Anong lesson dito sa post ko? GET OUT OF YOUR COMFORT ZONE! Wala namang masama to experience new things..new challenges..basta alam mong ikakaimprove ng sarili mo. Hehehe. Tama na ang pagiging playing safe. Hehehe. Saka effective din pala talaga ang sports para matanggal ang stress sa katawan mo. Kung bitter ka, ipalo mo lang yan! Kung nanunuot ang stress sa katawan mo, hayaan mo lang lumabas sa pamamagitan ng pawis yan! Hehehe.
Answered prayer n rin siya para sakin..palagi ko kasing nirereklamo na ayokong nasa office lang at nakaupo. Kaya ayan..parang sinabi tuloy ni Papa Jesus na 'Ayan, maglaro ka!' Nyahaha! Masaya naman ung naging training..un nga lang sakit ng braso ko ngayon.paghawak lang ng ballpen nahihirapan pa ko. Hahahha! Pero ok lang..masaya naman.. =D
2 comments:
kapatid...kaya mo yan..ok na din yang exercise kaya tuloy mo lng... AJA!!!
hahaha! elow kapatid! uu kailangang kayanin! para maiba naman ang takbo ng life! hehehe..
kaya lang sakit nga lang talaga sa katawan..obvious na di ako sanay..hihi..
Post a Comment