"At that time the disciples came to Jesus and asked, "Who is the greatest in the kingdom of heaven?" He called a little child and had him stand among them. And he said: "I tell you the truth, unless you change and become like little children, you will never enter the kingdom of heaven. Therefore, whoever humbles himself like this child is the greatest in the kingdom of heaven."And whoever welcomes a little child like this in my name welcomes me."
- Matthew 18:1-5
Wala lang..sometimes I miss being a child..
clean heart..
dahil after ng away with other kids, bati agad..parang walang nangyari..
bagay na di madali pag malaki ka na..
inosente..
because the more we get older, the more truths ang malalaman..
truths that when not obeyed become a sin..
a burdened heart again..
full trust in his parents..
di ko maalalang nagkaroon ako ng doubts sa mga desisyong gagawin ng parents ko nung super bata pa ako.
dahil habang lumalaki na, ayaw ng pa-control sa parents..
I wish I am just like a child when serving God..
madaling makalimot pag nasaktan..
trusting God in controlling his life whole-heartedly..
humble..
di pa issue ang pride..
na kay God lang ang focus..
obedient in a way na kahit parang alangan ang inutos sa kanya ay susunod pa rin..
Pero pano lalaban ang isang bata sa takbo ng mundo?
Minsan in serving God ay nalalamon ka na pala ng mga bagay na di naman dapat..
minsan akala natin lumalaban tayo para kay Kristo..
pero ayun pala lumalaban lang tayo para makita at mapansin ng ibang tao..
lumalaban na pala tayo para lang masabing matatag tayo dito sa mundo..
mukhang astig in short..
bagay na di natin inaamin sa sarili natin pero unconsciously un ang nasa isip natin..
Dahil sa gitna ng laban..
madami kang makikita..
madami kang malalaman..
hanggang sa magising ka na lang isang araw..
wala na pala ung batang inalagaan ni Kristo sayo..
Nag-iba na pala ang bata na un..
at nadadala na sa agos ng mundo..
na akala mo'y nasayo pa rin
pero unti-unti na palang nagbabago..
lumalaki na..
nag-iiba na ang pagkatao..
Lord, I want to remain as Your warrior..but I want more is to remain as Your child..
Lord, sa times na masakit na talaga..pag nakakapanghina na..pag di ko na talaga alam ang gagawin ko..
I want to run and come to You like a child..Your child...
- Matthew 18:1-5
Wala lang..sometimes I miss being a child..
clean heart..
dahil after ng away with other kids, bati agad..parang walang nangyari..
bagay na di madali pag malaki ka na..
inosente..
because the more we get older, the more truths ang malalaman..
truths that when not obeyed become a sin..
a burdened heart again..
full trust in his parents..
di ko maalalang nagkaroon ako ng doubts sa mga desisyong gagawin ng parents ko nung super bata pa ako.
dahil habang lumalaki na, ayaw ng pa-control sa parents..
I wish I am just like a child when serving God..
madaling makalimot pag nasaktan..
trusting God in controlling his life whole-heartedly..
humble..
di pa issue ang pride..
na kay God lang ang focus..
obedient in a way na kahit parang alangan ang inutos sa kanya ay susunod pa rin..
Pero pano lalaban ang isang bata sa takbo ng mundo?
Minsan in serving God ay nalalamon ka na pala ng mga bagay na di naman dapat..
minsan akala natin lumalaban tayo para kay Kristo..
pero ayun pala lumalaban lang tayo para makita at mapansin ng ibang tao..
lumalaban na pala tayo para lang masabing matatag tayo dito sa mundo..
mukhang astig in short..
bagay na di natin inaamin sa sarili natin pero unconsciously un ang nasa isip natin..
Dahil sa gitna ng laban..
madami kang makikita..
madami kang malalaman..
hanggang sa magising ka na lang isang araw..
wala na pala ung batang inalagaan ni Kristo sayo..
Nag-iba na pala ang bata na un..
at nadadala na sa agos ng mundo..
na akala mo'y nasayo pa rin
pero unti-unti na palang nagbabago..
lumalaki na..
nag-iiba na ang pagkatao..
Lord, I want to remain as Your warrior..but I want more is to remain as Your child..
Lord, sa times na masakit na talaga..pag nakakapanghina na..pag di ko na talaga alam ang gagawin ko..
I want to run and come to You like a child..Your child...
No comments:
Post a Comment